Liefste papa,
Toen jij en mama mijn prille bestaan pas ontdekten, sprong je samen met haar een gat in de lucht. Jij offerde je de eerste weken tijdens elk feestje op om stiekem mama's drankjes leeg te drinken. Chapeau papa, want dat liet zich de volgende morgen wel voelen!
De weken die ik in mama's buik doorbracht, maakte je er je levensdoel van om haar een zorgeloze zwangerschap te bezorgen. Zo stond je elke morgen met een cracotje naast het bed, om de ochtendmisselijkheid te helpen bedwingen. Je keek steeds reikhalzend uit naar elke ontmoeting bij de gynaecoloog. En toen ik leerde schoppen, beantwoordde jij dit met talloze kusjes.
Toen ik te vroeg kwam, moest je ook even slikken. Je bleef echter steeds mama's rots tijdens deze moeilijke periode. Er ging geen dag voorbij zonder dat je mij na je werk kwam verzorgen en met mij kwam knuffelen. Jij leerde mij drinken uit een flesje met veel geduld en liefde.
Na onze thuiskomst bleef je 3 weken samen met mama thuis om mij nog beter te leren kennen. Je zat er niet mee in om mij 's nachts een flesje te geven of mijn meest welriekende pampertjes te verversen. We haalden overdag samen slaap in en ik mocht vaak bij jou in de draagzak. Samen met mama zocht je naar een nieuw evenwicht met mij erbij.
Ook nu we door Corona nog met z'n allen thuis zijn, blijf je mijn dikste vriend. Je speelt met mij tijdens je middagpauze en kust me slaapwel als ik ga dutten.
Je brengt me steeds aan het lachen met jouw zotte liedjes, danst met mij de kamer rond en laat me (iets te vaak naar mama's goesting) zweven.
Ook wanneer ik de memo niet kreeg dat we uitslapen in het weekend, verwelkom jij mij met plezier tussen jullie in bed. (oeps, daar maak ik melkvlekjes)
Bedankt, papa uit de duizend, om er altijd voor mij te zijn!
xoxo, Céleste