Mama zijn, daar horen ook veel - soms tegenstrijdige - emoties bij. Op bepaalde momenten wordt de doopsuiker chocolade hierdoor nog aanlokkelijker. (Wegens Corona zit ik met een te grote hoeveelheid chocolade in huis, #komhetallemaalhalen voor ik er zelf mee weg ben)
In een poging om alles voor mezelf op een rijtje te zetten, som ik ze hieronder op.
Ik voel me:
Trots, op haar quasi feilloos parcours sinds haar geboorte
Ontroerd, bij elk mijlpaaltje dat ze neemt (hoera, rollen!)
Bezorgd, omdat ik zorg
Teleurgesteld, wanneer ik haar overvolle verzorgingstas meezeul en net datgene wat ik nodig heb vergeten ben
Eenzaam, op de dagen waarop er geen bezoek komt en Céleste geen zin heeft om te kletsen
Schuldig, voor de te korte zwangerschap en haar lage geboortegewicht
Geërgerd, wanneer de inhoud van haar overvolle pamper overal belandt (stilliggen tijdens het verversen zou fijn zijn!)
Dankbaar, voor hoe goed ze het nu doet
Melancholisch, bij alle betekenisvolle datums (vermaanddagen en 'zou' vermaanddagen)
Vertederd, wanneer ze met haar knuffelkonijn in haar armpjes ligt te slapen
Verbaasd, als ik merk dat haar nieuwe kleertjes plots niet meer passen #groeienalskool
Verdrietig, voor haar te lange verblijf in het ziekenhuis en alle vervelende, pijnlijke ervaringen die ze moest ondergaan
Onzeker, bij elk tegenstrijdig advies (wel of niet vaste voeding opstarten?)
Machteloos, wanneer ze pijn heeft of ziek is
Verwonderd, om ons klein wondertje
Ongerust, als ze even minder goed drinkt of huilt zonder duidelijke reden
Prikkelbaar, na korte of onderbroken nachtjes
Blij, wanneer ze schaterlacht - gewoon al om mij aan haar bedje te zien
Geïrriteerd, voor telkens weer dat kotske op mijn verse t-shirt
Jaloers, op zwangere buikjes en vlotte bevallingen
Angstig, voor wat Céleste's toekomst nog zal brengen
Radeloos, omdat het inslapen 's avonds maar niet wil vlotten
Opgelucht, wanneer ze moeiteloos inslaapt als ze gaat logeren
Ongeduldig, als de groentepap overal - behalve in haar mondje - belandt
En nog het meest van al... verliefd op ons kleine spookje