Ons dochtertje werd 2,5 jaar op 16 mei. Net voor het laatste instapmoment van het schooljaar dus. Maandenlang heb ik getwijfeld of die laatste 5 weken school wel de moeite waren om de overstap te maken. Ze gaat tijdens de grote vakantie immers voor een aantal weken naar de crĂšche terugkeren. Zou ze de aanpassing in september dan opnieuw moeten maken? Zou ze kunnen loskomen van de beschermde omgeving in de crĂšche en aarden in een grote klasgroep? Zou ze verloren lopen op de grote speelplaats? Zouden we elke morgen een huilend kind moeten afzetten aan de schoolpoort? Zouden we dagelijks een oververmoeide peuter mogen ophalen? Het is duidelijk, ik heb serieus getwijfeld.
Bovenop m'n twijfels moest ik voornamelijk wennen aan het idee dat we haar vroeger naar school sturen dan oorspronkelijk gepland. Zonder de vroeggeboorte was ze in augustus 2,5 jaar en viel het eerstvolgende instapmoment op 1 september. Ik heb me pas recent gerealiseerd dat ze dan ging starten als peuter en dus een jaar peuterklas zou lopen. Nu start ze 1 september al in het 1ste kleuter. (en het gaat allemaal al zo snel đ)
CĂ©leste leek er echter wel volledig klaar voor: ze voelde zich in de crĂšche tussen de kleintjes regelmatig koningin te rijk en de begeleiding gaf eveneens aan dat ze de extra uitdaging kon gebruiken.
De infoavond eind maart beantwoordde mijn vele vraagtekens. CĂ©leste zou aansluiten in een mengklas van instappers en eerste kleuters. De klasgroep wordt voor het eerste jaar zo ingedeeld en de juffen zien goede resultaten. De oudere kindjes kennen het schools ritme al goed, wat ervoor zorgt dat de juffen meer nabijheid kunnen bieden aan de instappertjes. De kleintjes imiteren de grote kinderen en draaien hierdoor vlotter mee in het klasprogramma. De school voorziet een slaapklasje en een aparte speelplaats voor de allerkleinsten. Moeder gerustgesteld! Bovenaan onze to do: tandje bijsteken voor de potjestraining!
We keken met z'n allen vol spanning uit naar de eerste schooldag. CĂ©leste werd door iedereen aangesproken over 'naar school gaan' maar kon zich er in principe niet veel bij voorstellen. Om de overstap leuk in te kleden kochten we samen een nieuwe schooltas en drinkfles. Apetrots was ze, zo wilde ze in de winkel al naar huis om te gaan slapen zodat ze de dag erop naar school kon vertrekken. Ik maakte een aftelkalender met foto's, zodat 'nog een paar nachten slapen' toch ietwat concreter werd voor haar.
Op haar eerste schooldag moet het pollengehalte in de lucht erg hoog geweest zijn, want mama en papa wreven meermaals in hun ogen đ„ș. Even was CĂ©leste overrompeld door de grote speelplaats en de vele kindjes, maar in de klas nam ze vanop de arm van de juf enthousiast zwaaiend afscheid.
Twee keer knipperen et voilĂ : het schooljaar zit erop. Ongelofelijk hoeveel ze gegroeid is op die korte periode. Nog meer dan ervoor staat haar mondje niet stil. Tijdens het spelen hoor ik een kleine kopie van de juf praten tegen haar popjes. Ze is in de ban van tellen en ze zingt regelmatig klasliedjes, weliswaar in een aangepaste versie. Het afzetten op school verloopt verbazingwekkend vlot: van zodra ze haar juf op de speelplaats opmerkt, springt ze al zwaaiend uit mijn armen. Ruim voor het belsignaal druipt moeder dan maar af.
Van de juffen hoorden we op het oudercontact dat CĂ©leste zich vlot heeft aangepast aan het schools ritme, actief deelneemt aan de kringmomenten (Ă©n zelfs blijft zitten als het moet!) en bij de andere kindjes gaat spelen in de hoekjes. Er wordt al eens ruzie gemaakt om een stuk speelgoed, maar ze staat haar mannetje. Ze omschrijven haar als een enthousiaste peuter met een eigen willetje, eufemisme done right đ.
Fijn dat ze daar helemaal zichzelf kan zijn âșïž. En nu duimen dat ze de kindjes in de crĂšche ook een rustige zomer gunt.