Dit is hondje.
Hondje bevindt zich meestal onder de arm van het peutermeisje, bij voorkeur in een wurggreep. Hondje wordt vanonder die arm overal mee naartoe gesleurd: van de kinderopvang naar huis, van oma naar omie, van de speeltuin naar de winkel, van op de loopfiets naar het zitje in de auto, van bad naar bed.
Hondje krijgt het soms hard te verduren: hij kan niet vliegen maar het peutermeisje blijft het toch keer op keer proberen, hij houdt niet van vieze geurtjes maar moet haar toch telkens in het kleinste kamertje vergezellen en hij houdt zijn vacht liefst allerzachtst maar plakkende peuterhandjes nemen hem steeds weer vast.
Hondje heeft een heel bijzonder talent, want als het peutermeisje zich bezeert kunnen (bijna) alleen zijn kusjes haar traantjes drogen. En als ze haar tandjes niet poetsen/haartjes niet drogen wil, haalt hondje alles uit de kast om het toch voor mekaar te krijgen (ook al moet hij er dan zelf aan geloven).
Hondje kende oorspronkelijk drukke dagen en rustige nachten, toen hij nog in kinderopvang het zonnetje verbleef. Tot dit peutermeisje hem in haar hart sloot en hondje - letterlijk- nooit meer losliet. Gelukkig gaven de lieverds van het zonnetje hun goedkeuring voor de adoptie.
Binnenkort gaat het peutermeisje de grote school onveilig maken en als je 't mij vraagt komt dat helemaal goed... want hondje mag de eerste dagen mee in haar nieuwe schooltas. En wanneer het dan allemaal wat te spannend blijkt is een innige knuffel van hondje nooit veraf!