Hé Céleste, volgens google ben je ondertussen al een peuter of een 'dreumes'...
Waar is onze baby zo plots naartoe?!
(En alsof alles nog niet snel genoeg gaat, viel deze week de folder van de eerste kleuterklas al in de bus! #veegmijbijeen)
Aangezien je zo snel verandert, wil ik via deze blogpost een aantal fijne momenten bewaren.
Afgezien van de snotjes uit de crèche die je zo af en toe in hun greep hebben, heb je energie voor tien. Je wil het allemaal zien, vastgrijpen en nog het liefst van al proeven. Je kruipt voortdurend de ruimte rond en trekt je overal aan op. Vanop je 2 voetjes en steunend op je handjes, verken je de wereld en verleg je je grenzen. Niets is nog veilig! (vooral de planten, zowat alles wat op onze salontafel staat én de hond moeten eraan geloven)
Op het verzorgingskussen zit je geen seconde meer stil, mama moet meer dan eens tellen tot 3 om haar geduld niet te verliezen terwijl je 'een dansje' doet met je billen bloot. Wanneer we je in bad stoppen zijn we gegarandeerd mee gewassen, want spetteren en schuim happen is je lang leven in bad.
En tijdens je ontdekkingstocht vol kapoenenstreken ben je steeds voorzien van je mooiste glimlach, soms tot schaterlachen toe (en we hoeven niet eens onze beste mopjes boven te halen).
Je zit momenteel in vast ritme op vlak van eten en slapen. Je slaapt net zoals mama en papa graag uit tijdens het weekend, meestal word je rond 8u wakker. Tegen half 7 's avonds is je batterijtje leeg en is het bedtijd voor kleine m(u)(e)isjes! Je eet vlot en met veel smaak je groente- en fruitpap op. 's Morgens en 's avonds geniet je nog van je flesje melk. Tussendoor zit je samen met ons aan tafel en geven we je lekkers om te proeven en te oefenen in het zelfstandig eten: een banaan uit het vuistje, een geroosterde boterham met notenpasta, een kommetje yoghurt, etc. Het levert alleszins 'schone' taferelen op!
Je eigen willetje ontwikkelt zich langzamerhand meer en meer. Wanneer we iets afnemen laat je duidelijk merken dat het niet geapprecieerd wordt. Je komt ons regelmatig vragen of we je willen oppakken en wijst daarna waar je heen gebracht wil worden. Je vindt het grappig om je speelgoed aan ons te geven of nog hilarischer om het in onze mond te stoppen, het speeksel krijgen we er gratis bij.
In de crèche beschrijven ze je als 'een felle', 'iemand die zich niet laat doen' en 'een meisje dat weet wat ze wil'. Ik denk dat ze je daar al goed hebben leren kennen. Blijkbaar vind je een cracotte nog lekkerder als je deze van je vriendje hebt kunnen ontfutselen.
Kortom, onze dagen zijn toch goed gevuld ondanks de lege agenda. Maar onze harten nóg meer.
En weet je wat klein sprotje? Je zorgt elke dag voor het extra sprankeltje!